مقایسه تأثیر دو نوع طرح تراش شولدر و بول معکوس در مقاومت شکست دندانهای بازسازی شده با پُست

 دکتر سیدشجاع‌الدین شایق* - دکتر فرشته گنجی**

*- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد.

 **- دندانپزشک.

چکیده

 زمینه و هدف: از مهمترین عوامل مؤثر در مقاومت در برابر شکست دندانهای بازسازی شده با پُست و کور، طراحی صحیح یک سیستم پُست و کور می‌باشد که می‌تواند نقش بسزایی در بهبود موفقیت ترمیم نهایی داشته باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر دو نوع طرح تراش شولدر و بول معکوس در مقاومت در برابر شکستگی دندانهای بازسازی شده با پست ریختگی می‌باشد. روش بررسی: در یک مطالعه تجربی تعداد شصت عدد دندان سانترال و کانین ماگزیلاری خارج شده انسانی با ابعاد مشابه برای این مطالعه انتخاب شدند. تاج دندانهای فوق از چهار میلی‌متر بالای CEJ ناحیه باکال قطع شد. تاج تمامی دندانها با عمق یک میلی‌متر و با فینیش لاین چمفرتراش داده شد. نمونه‌ها در مخلوطی از گچ و آکریل مانت شدند و پس از انجام درمان اندو، به طور تصادفی به سه گروه تقسیم گردیدند: دندانهای گروه یک با کامپوزیت سلف (گروه کنترل)، گروه دو با پُست و کور ریختگی و طرح تراش شولدر و گروه سه با پُست و کور ریختگی و طرح تراش بول معکوس (کنترابول)، ترمیم شدند. مقاومت به شکست نمونه‌ها توسط دستگاه اینسترون بررسی گردید و نتایج با استفاده از آنالیز واریانس یک‌سویه (ANOVA) بررسی شد. یافته‌ها: میانگین نیروی شکست بدست آمده برای گروههای مورد مطالعه به شرح زیربود: گروه یک: 62/534 نیوتن، گروه 2: 38/709 نیوتن و گروه 3: 94/1395 نیوتن. طرح شکست در نمونه‌ها بدین صورت بود که در گروه یک 5/61% و در گروه دو و سه 5/12% از نمونه‌ها قابلیت ترمیم مجدد را داشتند. در بررسیهای آماری اختلاف معنی‌داری در مقاومت در برابر شکست بین گروههای مورد مطالعه یافت نشد (21/0=Pv). اما از لحاظ عددی گروه سه بالاترین و گروه یک کمترین میزان نیروی شکست را در بین سه گروه داشتند. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصله از این مطالعه: طرح تراش کنترابول به طور معنی‌داری آستانه مقاومت دندانهای ترمیم شده با پُست و کور را افزایش نمی‌دهد. همچنین ترمیم دندانها با پست و کور ریختگی باعث افزایش مقاومت به شکستگی در دندانهای اندو شده نمی‌گردد.

کلید واژه‌ها: تراش شولدر - تراش بول معکوس - پُست و کور - شکستگی ریشه