مقایسه پایایی شش روش اندازه‌گیری تقارب تراش دندانهای خلفی جهت تک روکشهای چینی فلز

  دکتر حمید جلالی¹- دکتر حبیب حاج میرآقا ¹ - دکتر امیرحسین بذرپور² – دکتر سعید نوکار³

  1- استادیار گروه آموزشی پروتز ثابت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

  2- دندانپزشک

  3- استادیار گروه آموزشی پروتز ثابت دانشکده و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

  چکیده

  زمینه و هدف : روشهای مختلفی برای اندازه‌گیری زاویه تقارب تراش دندانهای خلفی جهت تک روکشهای PFM وجود دارد هدف این مطالعه مقایسه پایایی شش روش اندازه‌گیری تقارب تراش دندانهای خلفی جهت تک روکشهای چینی فلز می‌باشد.

  روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی تعداد بیست دای انتخاب و از 1 - 20 شماره‌گذاری شدند. زاویه تقاربِ تراش در این بیست نمونه توسط پنج دانشجوی سال آخر دندانپزشکی با استفاده از شش روش، اندازه‌گیری و اعداد ثبت شدند.

  روشهای دستی شامل :

  1- دستگاه فتوکپی، خط کش و نقاله

  2- دوربین دیجیتال، چاپگر، خط کش و نقاله

  3- دوربین آنالوگ، خط کش و نقاله

  4- دستگاه اورهد پروژکتور، خط کش و نقاله

  روشهای رایانه‌ای شامل:

  1- دستگاه اسکنر و برنامه اتوکد

  2- میکروسکوپ و برنامه اتوکد بودند.

  داده ها با استفاده از آنالیز آماری One Way Random Effect در برنامه SPSS ویرایش 11 بررسی شدند.

  یافته‌ها: ضریب آلفای تکرارپذیری برای روشهای 1-6 به ترتیب 9981/0، 9988/0، 9986/0، 9991/0، 9957/0 و 9994/0 بودند. اختلاف معنی‌داری در تکرارپذیری (پایایی) این روشها مشاهده نشد و همه این روشها به‌طور معنی‌داری تکرارپذیر بودند.

  نتیجه‌گیری: از نظر تکرارپذیری در بین روشهای مختلف یادشده تفاوتی وجود ندارد، به علاوه اینکه همه آنها تکرارپذیر هستند و از همه این روشها می‌توان برای اندازه‌گیری این زاویه در نمونه‌ها بهره گرفت.

  کلید واژه‎ها: تکرارپذیری – زاویه تقارب – شیب دیواره‌های اگزیال – ریتنشن.

  وصول مقاله: 15/8/1387 /1383 اصلاح نهایی: 4/12/1387 پذیرش مقاله: 19/2/1388 /1385

  نویسنده مسئول : دکتر سعید نوکار، گروه آموزشی پروتز ثابت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

e.mail:noukarsa@sina.tums.ac.ir