بررسی میزان اضطراب و سطح کورتیزول بزاق در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی دکتر پریچهر غلیانی1- دکتر عاطفه توانگر2 1- دانشیار گروه آموزشی بیماریهای دهان و تشخیص دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دکتر ترابی نژاد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 2- استادیار گروه آموزشی بیماریهای دهان و تشخیص دانشکده دندانپزشکی و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دکتر ترابی نژاد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان چکیده زمینه و هدف : لیکن پلان یک بیماری التهابی مزمن با درگیری پوست و مخاط دهان است که میتواند منجر به آسیب به زندگی معمول افراد شود. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه میزان استرس و میانگین سطح کورتیزول بزاق در بیماران لیکن پلان دهانی می‌باشد. روش بررسی: در مطالعه مقطعی – مشاهده‌ای از نوع توصیفی – تحلیلی، نمونه کلی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مورد آزمایش شامل بیست بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی و گروه شاهد شامل بیست نفر از افراد غیرمبتلابودند. به منظور بررسی درجه استرس، از پرسشنامه اضطراب Cattle استفاده شد که شامل چهل پرسش در مورد مشکلات معمول بود که غالب افراد در زندگی خود، با آن مواجه می‌شوند. به منظور جمع آوری بزاق در هر دو گروه از روش Spitting استفاده گردید. نمونه‌های بزاق بین ساعت 9 - 10 صبح جمع آوری شده و سطح کورتیزول بزاق با استفاده از روش الایزا، اندازه‌گیری شد. اطلاعات توسط آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین درجه اضطراب در گروه مورد 65/6 و در گروه شاهد 6/5 بود که از نظر آماری، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (13/0 P = ). میانگین سطح کورتیزول بزاق در گروه مورد 15/3 دسی لیتر بر میکروگرم و در گروه شاهد 63/3 دسی لیتر بر میکروگرم بود. در این مورد نیز اختلاف آماری معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: میانگین میزان کورتیزول بزاق در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی کمتر از افراد غیرمبتلابود. اما میزان استرس در گروه مورد کمی بیشتر از گروه شاهد بود. همچنین بین میزان استرس و غلظت کورتیزول بزاق، ارتباطی وجود ندارد. کلید واژهها: لیکن پلان – اضطراب – بزاق - هیدروکورتیزون. وصول مقاله: 28/4/1388 اصلاح نهایی: 10/11/1388 پذیرش مقاله: 1/2/1389 نویسنده مسئول : دکتر عاطفه توانگر، گروه آموزشی بیماریهای دهان وتشخیص‌دانشکده‌دندانپزشکی ومرکز تحقیقات دندانپزشکی دکتر ترابی‌نژاد دانشگاه‌علوم پزشکی اصفهان e.mail:dr.tavangar_at@yahoo.com |
