اثرات درمانی اسپلینت‌های Stabilization بر اختلالات مفصل گیجگاهی فکی

 دکتر افسانه شاهرخی‌راد* - دکتر حبیب حاجی میرآقا**- دکتر علیرضا کشواد***- دکتر سکینه نیکزاد**

*- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین.

 **- استادیار گروه آموزشی پروتزهای ثابت دانشکده و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران.

 ***- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد.

چکیده

  زمینه و هدف: استفاده از اپلاینس‎های اکلوزالی در درمان بیماران دارای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی شایع است. گزارش شده که این اپلاینس‎ها سمپتوم‎ها و علایم کلینیکی این بیماران را بهبود می‎بخشند، هر چند هنوز شواهد علمی کافی برای اثبات این ادعای کلینیکی در دسترس نمی‎باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات کوتاه مدت (هشت هفته) اسپلینت‎های Stabilization در درمان بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی هفده بیمار با اختلال مفصل گیجگاهی فکی که به دنبال درمان بیماری خود بودند، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند و به مدت هشت هفته تحت درمان توسط اسپلینت‎های Stabilization قرار گرفتند، بیماران قبل و پس از درمان به سئوالهای پرسشنامه پاسخ داده و معاینات کلینیکی سیستم جونده نیز از ایشان به عمل آمد. در پایان یافته‎های مطالعه توسط آزمون Wilcoxon Signed Ranks مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته ها: پس از اسپلینت‎تراپی کاهش آماری معنی‎داری در Clinical dysfunction index (000/0P=) و همچنینAnamnestic dysfunction index (020/0P=) مشاهده شد؛ میزان حساسیت عضلات به لمس یا Muscle pain index نیز کاهش آماری معنی‎داری (002/0=P) داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‎دهد اسپلینت‎تراپی در درمان سمپتوم‎ها و علایم کلینیکی اختلالات TMD، بخصوص حساسیت عضلات به لمس مؤثر است.

 کلید واژه‎ها: اختلالات مفصل گیجگاهی فکی – اکلوژن – اپیدمیولوژی – اتیولوژی – درمان - اسپلینت‎های اکلوزالی