بررسی رابطه بین دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنتال و پوسیدگی دندان

Abstract

بررسی رابطه بین دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنتال و پوسیدگی دندان

 

دکتر محمود قاسمی¹- دکتر شهناز اتابک²- دکتر نسترن نیکنام فرد³

1- دانشیار و سرپرست گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران).

2- استادیار گروه آموزشی نفرولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران.

3- دندانپزشک.

چکیده

زمینه و هدف: مطالعات مختلف بر روی شدت بیماریهای پریودنتال در مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی تحت درمان دیالیز نتایج متناقضی را نشان داده است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه دیالیز کلیوی با وضعیت پریودنشیوم و DMFT در بیماران مراجعه کننده به سه بیمارستان شهر تهران بود. روش بررسی: در این مطالعه Historical Cohort صد و بیست نفر در دو گروه شصت نفری شامل افراد تحت درمان همودیالیز و افراد سالم انتخاب شدند. این افراد از لحاظ سن، جنس و شاخص پلاک یکسان سازی شده بودند. بعد از گرفتن رضایت‌نامه و تکمیل پرسشنامه دو شاخص PDI و DMFT مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها استخراج و با آزمون t مورد قضاوت آماری قرارگرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد کهDMFT بین دو گروه تفاوت معنی‌داری را ندارد (05/0> ) 3/68% از بیماران کلیوی تحت دیالیز دارای بیماری پریودنتیت یا از دست رفتن چسبندگی لثه می‌باشند، در حالی که این میزان در گروه شاهد 3/18% به دست آمد. همچنین 7/81% افراد سالم مورد مطالعه دارای ژنژیویت بودند که این میزان در افراد بیمار 7/31% مشاهده گردید و این تفاوتها از لحاظ آماری کاملاً معنی‌دار بودند.(0001/0< P) نتیجه‌گیری: شدت بیشتر بیماری پریودنتال مشاهده شده در گروه تحت درمان دیالیز لزوم ملاحظات ویژه درمانی این گونه افراد را نمایانتر ساخته است. پیشنهاد می‌گردد که معاینات منظم به برنامه درمانی این افراد افزوده شود. کلید واژه‎ها: از دست رفتن چسبندگی – پریودنتیت – پوسیدگی دندان – دیالیز کلیوی.

وصول مقاله: 10/4/1386/1383 اصلاح نهایی: 19/10/1386 پذیرش مقاله: 27/3/1387/1385

نویسنده مسئول: گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی(واحد تهران)

e.mail:clinic@drmg.ir