تجویز سیستمیک آزیترومایسین متعاقب درمانهای غیرجراحی در درمان بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

Abstract

 تجویز سیستمیک آزیترومایسین متعاقب درمانهای غیرجراحی در درمان بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

 

  دکتر مژگان پاک نژاد¹- دکتر افشین خورسند¹ - دکتر نادیا ویسی² – دکتر ندا مسلمی³- دکتر محمدجواد خرازی فرد⁴

  1- عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی و دانشیار گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

  2- دندانپزشک

  3- عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی و استادیار گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

  4- مشاور آمار و متدولوژی مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

 

 

  چکیده

  زمینه و هدف : در بسیاری از موارد آنتی‌بیـوتیک‌ها به عنوان مکمل در درمان پریودنتال پیشنهاد شده است. آزیترومایسین، آنتی‌بیـوتیکی با فعالیت بسیار عالی علیه باکتری‌های گرم منفی می‌باشد که نیمه عمر طولانی و نفوذ بافتی بسیار خوبی دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر داروی آزیترومایسین بر روی شاخصهای کلینیکی پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن می‌باشد.

  روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی - دو سویه کور و کنترل شده با دارونما در چهل بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی تهران صورت گرفت. در بیماران شاخصهای بالینی (PBI) Papilla Bleeding Index ، Probing Depth (PD) و Clinical Attachment Level (CAL) با استفاده از پروب پریودنتال اندازه‌گیری گردید و آموزش بهداشت، جرم‌گیری و تسطیح سطح ریشه‌ها انجام شد. پس از یک ماه، بیماران به صورت تصادفی به دوگروه تست و کنترل تقسیم شدند. به گروه تست آزیترومایسین پانصد میلی‌گرم و به گروه کنترل دارونما روزی یک‌بار تا سه روز تجویز شد. مجدداً دو و چهار ماه پس از آغاز مطالعه شاخصهای مذکور اندازه‌گیری و ثبت شدند. داده‌ها با آزمون Repeated measure ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

  یافته‌ها: قبل از آغاز دارودرمانی (یک ماه پس از آغاز درمان پریودنتال) دو گروه تست و کنترل از لحاظ شاخصهای PBI ، PD ، CAL تفاوت معنی‌داری نداشتند. (05/0 > P ) در هر دو گروه تست و کنترل، میزان تمام شاخصهای مورد بررسی ( PBI ، PI ، و CAL ) در یک ماه، دو ماه و چهار ماه بعد از آغاز درمان پریودنتال در مقایسه با زمان پایه به طور معنی‌داری کمتر بود. (در تمام موارد 05/0 > P ) همچنین تمام شاخصها در دو ماه بعد و نیز چهار ماه بعد در گروه تست به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بود .(05/0 < P )

  نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیتهای این مطالعه ، تجویز داروی آزیترومایسین همراه با جرم‌گیری و صاف کردن سطح ریشه در مقایسه با جرم‌گیری و صاف کردن سطح ریشه به تنهایی می‌تواند در بهبود شاخصهای بالینی پریودنتال در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید مؤثرتر عمل کند. 

  کلید واژه‎ها: آزیترومایسین – پریودنتیت مزمن – آنتی بیوتیک – پریودنتال.

  وصول مقاله: 9/9/1388 /1383 اصلاح نهایی: 10/3/1389 پذیرش مقاله: 9/4/1389 /1385

  نویسنده مسئول : دکتر ندا مسلمی، عضو مرکز تحقیقات دندانپزشکی و گروه آموزشی پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

  e.mail:nmoslemi@razi.tums.ac.ir