بررسی بافت شناسی سطح تماس استخوان با میکروایمپلنت‌های ارتودنسی به دنبال اِعمال نیروی فوری و تأخیری در استخوان فک پایین سگ

Abstract

  بررسی بافت شناسی سطح تماس استخوان با میکروایمپلنت‌های ارتودنسی به دنبال اِعمال نیروی فوری و تا ٔ خیری

در استخوان فک پایین سگ

   دکتر براتعلی رمضان زاده¹- دکتر کاظم فاطمی² - دکتر نوشین محتشم³ – دکتر آرزو جهان‌بین¹- دکتر کامران سرداری⁴-

  دکتر محمدتقی شاکری⁵ - دکتر حامد صادقیان⁶ - دکتر محبوبه دهقانی محمدآبادی⁷

  1- دانشیار گروه آموزشی ارتودنسی و عضو مرکز تحقیقات دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

  2- استادیار گروه آموزشی بیماریهای لثه و عضو مرکز تحقیقات دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

  3- دانشیار گروه آموزشی آسیب‌شناسی دهان و عضو مرکز تحقیقات دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

  4- دانشیار گروه آموزشی جراحی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد

  5- دانشیار گروه آموزشی پزشکی اجتماعی و بهداشت دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

  6- دستیار تخصصی گروه آموزشی آسیب‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

  7- استادیار گروه آموزشی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

 

 

  چکیده

  زمینه و هدف : یکی از روشهای موفق برای داشتن انکوریج مطلق استفاده از انواع انکوریج اسکلتی از جمله میکروایمپلنت‌ها می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تغییرات بافت‌شناسی و میزان سطح تماس استخوان- میکروایمپلنت بعد از اِعمال نیروی ارتودنسی فوری و تا ٔ خیری در استخوان فک پایین سگ می‌باشد.

  روش بررسی: در این مطالعه مداخله‌ای تجربی، 32 عدد میکروایمپلنت ( Abso Anchor ) در استخوان فک پایین چهار قلاده سگ، در ناحیه پرمولرها قرار داده شدند. میکروایمپلنت‌ها به دو گروه اِعمال نیرو و بدون اِعمال نیرو (کنترل) تقسیم شدند. نمونه‌های کنترل خود به دو گروه چهار هفته‌ای و هشت هفته‌ای و نمونه‌های تحت اِعمال نیرو به دو گروه اِعمال نیروی فوری و اِعمال نیروی تا ٔ خیری (بعد از چهار هفته التیام) تقسیم گردید. در نمونه‌های تحت اعمال نیرو، نیروی دویست گرمی به مدت چهار هفته توسط فنر Ni-Ti اِعمال شد. در پایان میکروایمپلنت‌ها همراه با استخوان اطرافشان، تحت ارزیابی بافت‌شناسی قرار گرفتند. در این ارزیابی بافت اطراف و میزان درصد سطح تماس استخوان- میکروایمپلنت (BIC: Bone Implant Contact) در هر نمونه بررسی شد. جهت مقایسه مقادیر BIC در بین گروهها، از آنالیز آماری ( Three way ANOVA ) استفاده گردید.

  یافته‌ها: از مجموع 32 عدد میکروایمپلنت، دو عدد از نمونه‌ها لق شده بودند لذا درصد موفقیت 7/93% بود. مقادیر BIC بین گروههای اِعمال نیرو و عدم اِعمال نیرو و نیز بین گروههای اِعمال نیروی فوری و اِعمال نیروی تا ٔ خیری تفاوت آماری معناداری نداشت.

  نتیجه‌گیری: اِعمال نیروی فوری و تا ٔ خیری تفاوتی در میزان سطح تماس استخوان-میکروایمپلنت ایجاد نمی‏کند.

  کلید واژه‎ها: روشهای انکوریج در ارتودنسی – ایمپلنت‌های دندانی – بافت‌شناسی.

  وصول مقاله: 25/6/1388 /1383 اصلاح نهایی: 16/4/1389 پذیرش مقاله: 25/5/1389 /1385

  نویسنده مسئول : دکتر محبوبه دهقانی محمدآبادی، گروه آموزشی ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

  e.mail:dehghanimm841@mums.ac.ir