بررسی مقایسه‌ای میزان و الگوی حلالیت سمان‌های گلاس‌آینومر کانونشنال و رزین تغییر یافته

Abstract

بررسی مقایسه‌ای میزان و الگوی حلالیت سمان‌های گلاس‌آینومر کانونشنال و رزین تغییر یافته

 دکتر حسن تراب‌زاده* - دکتر سمیه بای**

 *- دانشیار گروه آموزشی ترمیمی دانشکده و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی.

**- دندانپزشک.

چکیده

 زمینه و هدف: حلالیت مواد ترمیمی از آنجا که می تواند سبب از دست رفتن تطابق لبه‌ای، خصوصیات سطحی و زیبایی ‌شود بنابراین باید به عنوان یک خاصیت کلینیکی مهم مورد توجه قرار گیرد. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان و الگوی حلالیت گلاس‌آینومرهای کانونشنال و رزین تغییر یافته می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، دو نوع گلاس آینومر ترمیمی کانونشنال (Ionocid-F و Fuji II) و دو نوع گلاس‌آینومر رزین تغییر یافته (Iono Gem LC و Fuji II LC) انتخاب شدند. از یک قالب Perspex با قطر هفت میلی‌متر و ضخامت دو میلی‌متر برای ساخت پنج نمونه برای هر ماده استفاده شد. نمونه‌ها در پنجاه سی‌سی آب مقطر به مدت یک ماه غوطه‌ور شدند. قبل از غوطه‌وری، نمونه‌ها خشک و وزن شدند. به این ترتیب وزن اولیه نمونه‌ها به دست آمد. نمونه‌ها یک ساعت، 24 ساعت و از آن پس هر هفته به مدت یک ماه وزن شدند. در هر مرحله نمونه‌ها ابتدا خشک و وزن گردیدند و سپس در محیط جدید قرار گرفتند. در نهایت میانگین افزایش وزن هر ماه به دست آمده و درصد حلالیت با ضرب در صد این مقادیر و تقسیم بر وزن اولیه نمونه‌ها حاصل شد. نتایج با آزمون آنالیز واریانس دو عاملی با اندازه‌های مکرر روی یک عامل و آزمون Scheffe و t زوجی آنالیز شدند (05/0P<). یافته‌ها: Ionocid-F با 87/0%±09/24% بیشترین و Fuji II LC با 74/0%±05/1% کمترین میزان حلالیت را دارا بودند. همچنین میانگین حلالیت در Iono Gem LC 20/2%±34/7% و در Fuji II، 33/1%±%01/9% بود، ضمناً مشخص شد که حلالیت سمانها با گذشت زمان افزایش می‌یابد. نتیجه‌گیری: Fuji II LC کمترین میزان حلالیت و Ionocid-F بیشترین میزان حلالیت را دارا بود و حلالیت در سمان‌های رزین تغییر یافته کمتر از انواع کانونشنال بود. همچنین حلالیت تمام مواد با گذشت زمان افزایش پیدا کرد.

 کلید واژه‌ها: حلالیت - گلاس آینومرهای کانونشنال – رزین تغییر یافته